شبکه های محلی بی سیم

خیلی از شبکه ها بدون کابل در حالت بی سیم کار می کنند. شبکه های LAN بی سیم از امواج رادیویی با فرکانس بالا، پرتوهای نور مادون قرمز یا لیزر ها برای ارتباط بین ایستگاه های کاری، سرور ها، هاب ها و غیره استفاده می کنند.
هر ایستگاه کاری و فایل سرور در شبکه بی سیم چند نوع فرستنده و گیرنده/ آنتن برای ارسال و دریافت اطلاعات دارد.
انتقال اطلاعات بین فرستنده و گیرنده در صورت وجود ارتباط فیزیکی بین آنها صورت می گیرد. برای فواصل طولانی تر، ارتباطات بی سیم می توانند از طریق فناوری تلفن همراه، انتقال مایکروویو یا ماهواره انجام شوند.
شبکه های بیسیم برای اتصال لپ تاپ ها، دستگاه های قابل حمل یا کامپیوتر های از راه دور به شبکه های LAN بسیار مناسب می باشند. همچنین در ساختمان های قدیمی که کابل کشی در آنها مشکل و غیر ممکن می باشد استفاده از شبکه های بی سیم مفید می باشد.
دو نوع خیلی معمول از ارتباطات مادون قرمز که در مدارس مورد استفاده قرار می گیرد، broadcast دید خطی و پراکنده می باشد. ارتباطات دید خطی به این معنی است که نباید خط مستقیم بین ایستگاه کاری و فرستنده و گیرنده مسدود باشد. اگر کسی در زمان وجود یک انتقال در مسیر خط مستقیم قدم بزند، ممکن است اطلاعات نیاز به ارسال مجدد داشته باشد. این نوع از انسداد می تواند موجب کاهش سرعت شبکه های بی سیم شود.
ارتباطات مادون قرمز پراکنده، پراکندگی انتقالات مادون قرمز به بیرون در جهات مختلف می باشد که از دیوار ها و سقف ها تا زمان برخورد به گیرنده منعکس می شود. ارتباطات شبکه با لیزر در واقع همان شبکه مادون قرمز خط مستقیم می باشد.
استاندارد ها و سرعت های وایرلس

معاهده Wi-Fi یک سازمان غیراتفاعی جهانی می باشد که برای تخمین استاندارد ها و قابلیت همکاری برای شبکه های بی سیم کمک می کند. شبکه های بی سیم اغلب به عنوان ‎Wi-Fi ‏(‎wireless-fidelity‏) نامیده می شوند.
استاندارد های اصلی ‎Wi-Fi‏(‎IEEE802.11‏) در سال 1997 تصویب شد. از آن زمان بسیاری از تغییرات پدید آمدند. ( که این تغییرات همچنان ادامه دارد.)
شبکه های Wi-Fi از پروتکل اترنت استفاده می کنند...

برای دیدن ادامه مقاله به لینک زیر مراجعه نمایید:

شبکه های محلی بی سیم